Podobnie, jak w Polsce ziemniaki, polenta to strawa ubogich. Syci, przy czym niewiele kosztuje. Niezwykle często występuje w kuchni typowej dla północnych Włoch. Do tego stopnia, że tutejsi mieszkańcy zyskali sobie w Italii przydomek “polentoni” (“pożeracze polenty“), który odróżnia ich od Włochów południowych nazywanych “terroni” (“chłopi”). Polenta w języku polskim to mamałyga. Potrawa była i nadal jest popularna również w Bułgarii, Rumunii, na Węgrzech i na Ukrainie, a także w dawnej Galicji gdzie najczęściej konsumowano ją z gołąbkami lub twarogiem. Mąka kukurydziana nie zawiera glutenu i uchodzi za znacznie zdrowszą od pizzy, a przede wszystkim można z niej wyczarować prawdziwe cuda: polentę z sosem z suszonych pomidorów, polentę z brokułami lub z krewetkami albo z grillowanymi kawałkami kaszy i z rozmaitymi dodatkami, oryginalne ciasta, wreszcie sałatę z polentą.
