wino

Uczeni twierdzą, że sylaby WOIN  i WAIN, od których miałyby się wywodzić greckie OINOS i łacińskie VINUM, pochodzą od pradawnego, praindoeurpoejskiego języka, z czasów zanim nastąpił podział na ludy europejskie i semickie. Wino ma zatem bardzo długą historię.

Dzięki badaniom paleontologicznym wiemy, że winorośl była obecna na ziemi jeszcze zanim pojawił się człowiek, a możliwość jej uprawy przyczyniła się w jakimś stopniu do porzucenia życia wędrownego. Stary Testament przypisuje wynalezienie wina Noemu, on sam miał się nim jako pierwszy odurzyć. Faktem jest, że do dzisiaj u podnóży Góry Ararat znajdują się winnice. Zakłada się, że stamtąd rozprzestrzeniły się one w kierunku Tracji (starożytna kraina położona na terenach dzisiejszej Turcji, Grecji i Bułgarii), Syrii, Grecji, Włoch, w końcu do Galli i Europy Środkowej. Najdawniejsza, legendarna kraina we Włoszech, położona na terenach dzisiejszej Bazylikaty i Kalabrii, nazywała się Entoria lub Entoria Tellus, zatem „ziemia wina”. Miał ją skolonizować niejaki Entorio przybyły z Grecji. Ewidentny jest zatem wspólny mianownik między tymi na wpół bajkowymi przekazami.

Wino od zawsze odgrywało ważną, rytualną rolę w rejonie Śródziemnomorza. Pito je na sympozjach oraz podczas uroczystości religijnych. Zresztą tę samą tradycję przejąło chrześcijaństwo. Wiele spośród win dostępnych i spożywanych dzisiaj w Italii ma potwierdzone korzenie rzymskie i etruskie. Jest tak np. w przypadku Greco del Tufo, pochodzącego z Kampanii. W Pompejach odnaleziono fresk, na którym znajduje się wers wspominający dokładnie te samą nazwę.

Zapraszam na opowieści o historii wina, o technikach produkcji i degustacji, o jego tajemnicach i fachu sommeliera, a także o najlepszych winach włoskich i najciekawszych winnicach.