Nieotwarte drzwi, czyli idzie nowe!

To nie był łatwy rok. Oczywiście przyniósł kilka pozytywnych zdarzeń, jak np. powrót po latach do Florencji i Fiesole, marcową wycieczkę do mojej ukochanej Wenecji, zakup Lancii Ypsilon, którą córka nazywa “drummy mama” i zawsze, każdemu pokazuje. Były też piękny, czerwcowy piknik w Val di Mello, romantyczna kolacja rocznicowa nad brzegiem jeziora Como, letnia impreza u przyjaciół na wsi pod Mediolanem z fantastyczną muzyką na żywo, wakacje w Polsce, sierpniowe odkrywanie Marche, białe Boże Narodzenie w górach i rozpoczęcie przedszkola, które malutka uwielbia. Niestety 2019 rok zabrał mi dwie bliskie osoby. We wrześniu odszedł wielki przyjaciel i mentor, Piero, a na początku grudnia po krótkiej, ale intensywnej chorobie zmarł mój dziadek. Upłynie jeszcze sporo czasu, zanim pogodzę się z tymi stratami. Pociesza mnie fakt, że udało mi się z nimi porozmawiać, pożegnać. Ostatnie 12 miesięcy wypełniła spora dawka smutków, tym chętniej i z nadzieją spoglądam w stronę nowego. Symbolicznie ukryłam przyszłość za uchwyconymi podczas naszych podróży fotografiami drzwi. Uchylimy je już jutro po północy.

Jak mawiają Włosi “Quando si chiude una porta, si apre un portone.” (“Gdy zamykają się drzwi, otwierają się wrota”).

Dobrego 2020 roku!