CAMPARI, MEDIOLAŃSKI APERITIF
Mediolan jest włoską stolicą aperitivo, a najważniejszym mediolańskim aperitifem jest Campari. Jego historia nierozerwalnie łączy się z miastem. Świadczy o tym kultowy bar Camparino zlokalizowany w Galerii Wiktora Emanuela, ale nie tylko on. Pod Mediolanem, w Sesto San Giovanni znajduje się zabytkowa fabryka Campari przekształcona w 2010 roku w biura koncernu i muzeum.
SESTO SAN GIOVANNI
Do Sesto San Giovanni dojechać jest bardzo łatwo. Wystarczy wsiąść w czerwoną linię metra – np. przy Piazza Duomo i udać się do stacji końcowej. Znajduje się ona w strefie podmiejskiej, dlatego należy wyposażyć się w odpowiedni bilet. Po wyjściu z metra przechodzimy na drugą stronę ulicy i kierujemy się na południe. Kilka kroków dalej, przy Viale Antonio Gramsci 161, stoi Galleria Campari. Podczas krótkiego spaceru warto zwrócić uwagę na eleganckie domki w stylu secesyjnym. Wspominałam już o tym, że Lombardia z Mediolanem na czele stały się bogatym centrum włoskiego przemysłu właśnie w tamtej epoce. Na przełomie XIX i XX wieku Sesto San Giovanni z nic nie znaczącej wioski zaczęło się przemieniać w siedzibę mediolańskich fabryk. Dzisiaj miasteczko ubiega się o wpisanie na listę dziedzictwa UNESCO.
JAK I KIEDY POWSTAŁO CAMPARI?
W 1860 roku Gaspare Campari stworzył napój będący mieszanką aromatycznych ziół, korzennych przypraw i owoców połączonych z alkoholem i wodą. Przepis do dzisiaj pozostaje tajemnicą – zna go jedynie kilka osób bezpośrednio odpowiedzialnych za produkcję. Bitter szybko zyskiwał na popularności dlatego w 1904 roku otwarto w Sesto San Giovanni pierwszą fabrykę. Jedenaście lat później, w 1915 roku powstał bar Camparino, który na stałe wrósł w krajobraz Mediolanu i stał się jednym z symboli miasta. Koktajle Americano i Negroni natychmiast zyskały miano kultowych, a reklamy dla Campari zaczęli tworzyć czołowi artyści. W okresie międzywojennym pojawiły się w Mediolanie pierwsze dystrybutory, które po wrzuceniu monety wydawały buteleczkę Camparisoda. Podczas boomu ekonomicznego jaki Włochy przeżywały w latach 80. ubiegłego wieku picie Campari było wyznacznikiem statusu, a nawet jedynym w swoim rodzaju sensem życia dla całego pokolenia. W 1985 roku Federico Fellini nakręcił dla Campari reklamę. Każdego roku Campari wydaje prestiżowy i limitowany kalendarz. Cyklicznie wypuszczane są na rynek butelki przeznaczone dla kolekcjonerów.
HISTORYCZNA SIEDZIBA FABRYKI I WSPÓŁCZESNE MUZEUM
Budynek fabryki zaprojektowano w typowym dla ówczesnej epoki stylu liberty (secesyjnym). Na jej tyłach mieścił się piękny park i letniskowa willa należąca do rodziny Campari. Obecna siedziba koncernu jest dużo większa. Została pomyślana w taki sposób, aby secesyjne formy współgrały ze współczesnymi i trzeba przyznać, że to się udało. Nadal istnieje park, natomiast w dawnej willi znajduje się restauracja i akademia gdzie szkoleni są barmani. Częścią kompleksu są również trzy apartamentowce formą nawiązujące do maszyn produkcyjnych.
W zabytkowej fabryce, poza biurami i wielką salą kongresową, otwarto w 2010 roku muzeum. Galleria Campari, bo tak ją nazwano, jest miejscem, którego żadnemu amatorowi Campari nie wolno przegapić.
KOLEKCJA
W kolekcji znajdują się oryginalne plakaty reklamowe i rysunki, nierzadko dzieła wielkich artystów. Można zobaczyć spoty filmowe i zdjęcia wykonane do prestiżowego kalendarza Campari. Są tutaj szklanki i butelki, bo te na przestrzeni lat zmieniały swoje formy, ale nie skład. Pokazano typowy dla lat 50. ubiegłego wieku bar Campari, w którym wiszą kultowe zegary Campari i designerskie lampki z abażurami z buteleczek Camparisoda zaprojektowane przez Ingo Maurera. Tutaj prywata – jestem szczęśliwą posiadaczką jednej z nich. Wśród przedmiotów najciekawsze są uchwyty jakie wisiały kiedyś w mediolańskich tramwajach. Kiedy pasażer za nie łapał przeskakiwał napis lub grafika z reklamą. Można obejrzeć zdjęcie pierwszego dystrybutora Camparisoda. Przed wojną kilka sztuk stało na ulicach Mediolanu.
Plakaty, rysunki i spoty reklamowe pochodzą z różnych epok i są pięknym świadectwem dawnych trendów od belle epoque, futuryzmu, dwudziestolecia międzywojennego, czasów powojennych i popartu, aż do współczesności. Od samego początku Campari było marką, która stawiała na innowacyjność (gdzie w Europie przed wojną stały na ulicach dystrybutory z napojami?) i na współpracę z największymi artystami (Fellini, Depero, Testino, Maurer i wielu innych). Kiedy w 1964 roku otwarto w Mediolanie pierwszą linię metra na każdej ze stacji wisiała reklama Campari (patrz okładka tego artykułu). Jednym słowem Campari to produkt nie tylko kultowy, ale i luksusowy, to prawdziwe “made in Italy“.
INFORMACJE PRAKTYCZNE:
Galerię Campari można zwiedzać po uprzedniej rezerwacji (telefon: +39 02 62251; email: galleria@campari.com). Wszystkie grupy oprowadza przewodnik, czyli jeden z doświadczonych pracowników koncernu. Istnieje możliwość odbycia wycieczki w obcym języku. Wstęp jest bezpłatny.
A presto!
Ania
P.S. Pamiętaj, że czekam na Ciebie na Facebooku oraz na Instagramie. Jestem tam codziennie i zamieszczam jeszcze więcej włoskich ciekawostek oraz zdjęć.
Uwielbiam Campari, z przyjemnością przeczytałam jego historię 🙂
Och tak, ja też kocham Campari! Cieszę się, że sprawiłam Ci przyjemność 😀