Cmentarz Monumentale w Mediolanie to bardzo sugestywne „Muzeum Pod Otwartym Niebem”. To niezwykle wyjątkowe „Who is Who” miasta. Kiedyś zostać pochowanym w tym miejscu świadczyło o pozycji społecznej i statusie majątkowym nieboszczyków i w pewnym stopniu jeszcze dzisiaj jest podobnie.
Cmentarz, co zdaje się być fenomenem bez precedensu, dzieli się na trzy odrębne sektory dedykowane ludziom o odmiennych przekonaniach religijnych. Część centralną przeznaczono dla katolików, tę po stronie prawej dedykowano wyznawcom wiary mojżeszowej, natomiast partię lewostronną zarezerwowano dla laików.
Początki cmentarza sięgają XIX wieku, kiedy to zdecydowano o przeniesieniu w jedno miejsce grobów rozsianych w sześciu odrębnych punktach miasta. Monumentale jako muzeum nie tylko dokumentuje style pojawiające się w sztuce na przestrzeni ostatnich wieków. W tym samym czasie opowiada historię najznakomitszych postaci związanych z włoskimi dziejami (Włochy jako państwo funkcjonują od 1861 roku). W pierwszej chwili cmentarz został pomyślany jako miejsce pochówku tylko i wyłącznie katolików, a okazałe wejście przeznaczono na neogotycką świątynię. Ostatecznie zdecydowano przemianować bramę na Panteon nazywany „Famedio” dedykowany osobistościom szczególnie zasłużonym. I tak wewnątrz znajduję się grobowce m.in. Alessandro Manzoniego i Giuseppe Verdiego.
Innowacją i symbolem postępowej myśli oświecenia była Świątynia Krematorium (Tempio Crematorio). Tutaj, wbrem dogmatom chrześcijan o wiecznym życiu duszy i o ciała zmartwychwstaniu, a w zgodzie z naukowymi technikami opracowanymi na Uniwersytecie w Padwie spopielano ludzkie szczątki. Kaplica była nie tylko oznaką dojrzałości nowoczesnego społeczeństwa. Istnienie świątyni na terenie cmentarza podkreślało dobitnie otwartość na odrębne kultury i często sprzeczne ze sobą koncepcje religijne. Budowla formą nawiązuje do stylu doryckiego i w zamyśle miała dawać jasny przekaz odwołujący się do klasycznych wartości i do antycznych rytuałów oczyszczających.
Monumetale jest pełen rzeźb, kapliczek i pomników o wysokim walorze artystycznym. Dzieła nawiązują zarówno do stylu klasycznego jak i współczesnego, a tematem przewodnim naturalnie jest śmierć. Nie brakuje też grecgreckich świątynek, egipskich obelisków, a nawet miniaturowej wersji Kolumny Trajana.
A presto!
Ania
P.S. Jeśli spodobał Ci się ten wpis albo masz jakieś pytanie, zostaw pod tekstem komentarz. Pamiętaj też, że czekam na Ciebie na Facebooku oraz na Instagramie. Jestem tam codziennie i zamieszczam jeszcze więcej włoskich ciekawostek oraz zdjęć.
