Garda to największe włoskie jezioro, rozpościerające się na terenie aż trzech regionów – Lombardii, Trydentu – Górnej Adygi oraz Wenecji Euganejskiej. Południowo zachodnie wybrzeże jest integralną częścią prowincji Brescia. W czasach antycznych okolice akwenu były obszarem zdecydowanej, ale pokojowej romanizacji (rzymskie wille w Desenzano albo Groty Katullusa w Sirmione są doskonałym przykładem) Po upadku Imperium stały się areną, na której rozgrywały się dzikie walki poprzedzane najazdami barbarzyńskich plemion. Ów stan rzeczy ciągnął się aż do początków XV wieku, zatem do momentu nastania weneckiej hegemonii. Niespokojna sytuacja zmusiła mieszkańców do budowy ufortyfikowanych osad, zamków (m.in. Valtènesi), a przede wszystkim miasteczek (np. Desenzano i Salò). Przykładem takiej twierdzy jest Rocca Scagliera, zamek Sirmione i jedna z najlepiej zachowanych włoskich twierdz.
Roccę ze wszystkich stron otacza woda, a do środka prowadzi obecnie tylko jedno wejście zlokalizowane po wewnętrznej stronie murów, które dodatkowo ochrania most zwodzony. Budowle wzniesiono w XIII wieku na resztkach fortyfikacji sięgających czasów rzymskich. Najbardziej charakterystyczne są średniowieczne merlony, trzy wieże oraz oraz wysoka na 47 m baszta. W jednym z portyków zaaranżowano lapidarium. Korzystając z rampy można dostać się na mury obronne. Rozpościera się stąd cudowny widok na darsenę, czyli wewnętrzny port. Jego kamienną konstrukcję dodano sto lat później, w czasach kiedy cała osada dostała się pod panowanie Republiki Weneckiej. Za pierwowzór posłużył najprawdopodobniej Arsenał (Arsenale). W XVI wieku twierdza zaczęła tracić swoje strategiczne znaczenie na rzecz cytadeli w Peschiera del Garda. W czasach dominacji francuskiej, a potem austriackiej pełniła funkcję garnizonu, zaś po zjednoczeniu Włoch przeszła na własność nowo utworzonego państwa. Zamek nigdy nie był rezydencją, dlatego też elementy dekoracji architektonicznej właściwie nie istnieją.
Kim zatem była rodzina Scaglierich? Famiglia della Scala albo Famiglia Scaglieri rządziła Weroną przez sto dwadzieścia pięć lat (1262 – 1387). Bezkonfliktowo zaprowadzili oni władzę książęcą w mieście, a pod ich rządami nastała prawdziwa prosperity. Rocca Scagliera stanowiła jeden ze strategicznych punktów obronnych, potrzebnych do utrzymania przywództwa.
Jak każdy średniowieczny zamek, tak i twierdza w Sirmione może pochwalić się legendą o duchu błąkającym się nocami wśród kamiennych murów. Wieść niesie, że kiedyś żył tutaj niejaki Ebengardo razem z ukochaną Arice. Pewnej wietrznej i deszczowej nocy zapukał do drzwi, szukający schronienia, markiz imieniem Elaberto. Oszołomiony urodą młodej dziewczyny przemknął się do jej komnaty w samym środku nocy. Ta zaczęła krzyczeć z przerażenia, aż w końcu obudziła Ebengarda. Młodzieniec natychmiast pośpieszył na pomoc swojej wybrance, jednak zastał ją martwą. Po zaciekłej walce z markizem pozbawił go życia. Zemsta nie pozwoliła mu jednak odzyskać spokoju ducha. Zrozpaczony tuła się nocami po zamku wzywając ukochaną Arice.
Zamek Scaglierich w Sirmione
Otwarte od wtorku do soboty w godzinach 8,30 – 19,30 i w niedziele od 8,30 do 13,30. Bilet wstępu kosztuje 6 € (normalny) oraz 3 € (ulgowy). W pierwszą niedzielę każdego miesiąca wejście jest darmowe.
