Tym razem opowiem o miejscu, które znajduje się niedalekim sąsiedztwie Palcu św. Marka, jest stamtąd doskonale widoczne, a przede wszystkim jest jego kompletnym przeciwieństwem. Niejeden z nas będąc w Wenecji i podziwiając okolice San Marco, zadał sobie pytanie, co to za kościół stoi na wodzie? Między południową częścią Wenecji a laguną leżą wyspy Giudecca i San Giorgio. Tę drugą kiedyś nazywano wyspą cyprysów. Na samym początku istnienia Wenecji porastały ją winnice, stał młyn, urządzenie do pozyskiwania soli i skromny kościół. W 982 roku zamieszkali tutaj benedyktyni. Z czasem wybudowany przez nich klasztor stał się najważniejszym ośrodkiem michów w całej Italii. W świątyni przechowywano relikwie św. Szczepana, dlatego pełnił on istotną funkcję w trakcie obchodów świąt Bożego Narodzenia. W 1800 roku na wyspie wyjątkowo odbyło się konklawe, podczas którego wybrano nowego papieża. Niedługo potem opactwo ograbiły wojska Napoleona, wywożąc gromadzone przez wieki cenne księgi i dzieła sztuki.
Autorem projektu jest pochodzący z Vicenzy Andrea Palladio, doświadczony budowniczy, który stawiał okazałe wille nad rzeką Brentą (Wenecja Euganejska). Wyrafinowana fasada kościoła wykonana z marmuru istryjskiego naśladuje klasyczny porządek. Klarowny podział jest widoczny również we wnętrzach świątyni, gdzie można podziwiać dwa obrazy autorstwa Jacopo Tintoretta: “Zbieranie manny” i “Ostatnia wieczerza“, a także chór znajdujący się za ołtarzem i zaprojektowany przez Palladia.
Między wyspą San Giorgio a resztą laguny kursuje vaporetto.
A presto!
Ania
P.S. Jeśli spodobał Ci się ten wpis albo masz jakieś pytanie, zostaw pod tekstem komentarz. Pamiętaj też, że czekam na Ciebie na Facebooku oraz na Instagramie. Jestem tam codziennie i zamieszczam jeszcze więcej włoskich ciekawostek oraz zdjęć.
