Ostatnia Wieczerza – czy warto wybrać się do mediolańskiego Wieczernika?

Jednym z symboli Mediolanu jest fresk “Ostatnia Wieczerza” namalowany przez Leonarda da Vinci. Bilety wstępu należy zamówić na kilka miesięcy wstecz, w kasie trzeba się stawić pół godziny przed planowaną wizytą. Kiedy w końcu nadejdzie moment zwiedzania, stłoczeni w grupie turystów spragnionych sztuki przez duże “S”, musimy zmierzyć się z kolejnymi dziedzińcami zamykanymi przez sterowane bramy, otwierające się dopiero po zablokowaniu każdej poprzedniej. W ręku trzymamy broszurę wyjaśniającą problematykę renesansowego fresku, jednak ściśnięci w tłumie, poniekąd ogłupieni, nie bardzo znajdujemy odpowiedni moment na jej przestudiowanie. Po dzwonku wreszcie wchodzimy do środka. Mamy do dyspozycji bagatela 15 minut z mistrzem da Vinci. Po upływie kwadransa głos z taśmy zaprasza nas w stronę wyjścia. Opuszczamy Wieczernik, a za przeszkloną bramą czeka już kolejna grupa zwiedzających. Zamawiać zatem bilety, czy może lepiej “Ostatnią Wieczerzę” odpuścić?

Oglądać “Ostatnią Wieczerzę” bo:

• Leonardo da Vinci był genialnym artystą. To jedna z czołowych postaci renesansu i wybitny umysł tamtej epoki.
• “Ostatnia Wieczerza”, podobnie jak np. “Mona Lisa” są dziełami sztuki par excellence, zatem takimi, które raz w życiu należy zobaczyć.
• Każdy kto, zawita do Mediolanu i kto chce lepiej poznać dzieje miasta prędzej czy później na ślady Leonarda da Vinci natrafi. Korzystając z okazji, gorąco polecam Winnicę Leonarda.
• Kultury nigdy za wiele; drobna refleksja lub poważniejsza kontemplacja są zawsze na miejscu.
• Powodem Waszego zainteresowania Wieczernikiem jest lektura książki Dana Browna, tajemnica koronek na obrusie, chęć przekonania się co jedzą Chrystus i apostołowie lub jakaś inna zagadka? Świetnie – każdy powód jest dobry!

Nie oglądać “Ostatniej Wieczerzy” bo:

• “Ostatnia Wieczerza” jest tak bardzo znana, że każdy z nas przechowuje jej pełny obraz w głowie i wierzcie mi, nie odbiega on od mediolańskiego pierwowzoru.
• Zwiedzanie na czas do specjalnie przyjemnych nie należy. Osobiście nie lubię kiedy ktoś odgórnie określa kiedy mamy wejść i kiedy wyjść z danego miejsca.
• Stłoczeni w grupie, przepuszczani przez kolejne, szczelnie zamykane dziedzińce klasztoru przy kościele Santa Maria delle Grazie, w pewien sposób ogłupieni, zatracamy sens naszej wyprawy.
• W zatłoczonym Wieczerniku ciężko jest znaleźć czas na refleksję lub kontemplację “Ostatniej Wieczerzy”. 
• Zaciera się całkowicie granica między kulturą wysokich lotów a komercją.

Wybór, Drodzy Moi, należy do Was!    

 Rezerwacje online: www.vivaticket.it

A presto!

Ania

P.S. Pamiętaj, że czekam na Ciebie na Facebooku oraz na Instagramie. Jestem tam codziennie i zamieszczam jeszcze więcej włoskich ciekawostek oraz zdjęć.