Lodi – lombardzkie miasto słynące z pięknie zdobionego kościoła

Zanim zbudowano Lodi, istniała rzymska kolonia Laus Pompeia dzisiaj znana jako Lodi Vecchio. Na długo przed przybyciem Rzymian okolicę zamieszkiwali Celtowie. Właście od zawsze żyzne tereny Niziny Padańskiej były dla człowieka atrakcyjne. Po ratyfikacji przez Konstantyna Wielkiego edyktu mediolańskiego w 313 roku Laus na mocy postanowienia św. Ambrożego (więcej na temat patrona Mediolanu przeczytasz TUTAJ) stała się biskupstwem. Urząd pierwszego biskupa powierzono św. Bassianusowi. Najważniejszym zabytkiem Lodi Vecchio jest Basilica di San Bassiano, która zgodnie z tradycją miała zostać wybudowana na przełomie IV i V wieku. Później kościół odrestaurowano w stylu romańskim i po raz kolejny w epoce gotyku. Właśnie wtedy do budowli dodano specyficzną, “fałszywą fasadę”, typową dla lombardzkiej architektury sakralnej XIV wieku. Będąc w okolicy, warto do bazyliki podjechać, bo widok gotyckiego kościoła stojącego pośrodku pól uprawnych Niziny Padańskiej jest czymś wyjątkowym.

W połowie XII wieku, po stu latach zaciętej rywalizacji między Mediolanem a Lodi doszło do zwycięstwa mediolańczyków i zrównania Laus Pompeia z ziemią. Miasto miało nie zostać nigdy odbudowane, a szlaki komunikacyjne biegnące wzdłuż południowego biegu rzeki Adda zostały opanowane przez Viscontich, Panów Mediolanu. Po stronie Laus stał jednak potężny cesarz Fryderyk Barbarossa, któremu zależało na obaleniu rosnącej potęgi Mediolanu. Dlatego zaledwie kilka miesięcy później z woli władcy Cesarstwa Rzymskiego 8 km na wschód od zniszczonej osady zaczęto wznosić nowe miasto, dzisiejsze Lodi. Wybór miejsca pod budowę nie był przypadkowy. Wzięto pod uwagę bliskość szlaków komunikacyjnych, jednocześnie dopilnowując, żeby odległość od nich była wystarczająca, tym samym nie kusiła ponownie najeźdźców. Budowa Lodi nie trwała długo, a prace melioracje i ułatwienia w żegludze dzięki przywilejom nadanym przez cesarza spowodowały jego natychmiastowy rozkwit. Okolice Lodi do dziś pozostają jednymi z najważniejszych terenów uprawnych Lombardii. Wyróżnia je obecność specjalnych kanałów, mających za zadanie nawadnianie pól.

Zabytkowa część Lodi ma średniowieczny charakter. Najważniejszym placem jest Piazza della Vittoria lepiej znany jako Piazza Maggiore. Stoją przy nim Duomo i Palazzo comunale (odpowiednik Ratusza), a najciekawszym elementem są portyki. Przy odchodzącej od placu Via Incoronata znajduje się jeden z najpiękniejszych kościołów, jakie można zobaczyć w całej Lombardii. Z zewnątrz zupełnie niepozorny, Tempio Civico della Beata Vergine Incoronata zachwyca zaraz po wejściu do środka. Oczom jawi się arcydzieło włoskiego renesansu. W pierwszej chwili nie wiadomo, na czym zawiesić wzrok, ale to właśnie poszczególne malowidła tworzą atmosferę w tym kościele. Ciekawa jest również historia powstania świątyni. Wcześniej w budynku mieścił się dom publiczny, na murach którego widniał fresk wyobrażający Matkę Boską. Mieszkańcy Lodi łączyli z nim kilka cudów. Stąd pomysł, aby przybytek rozkoszy zastąpić kościołem.

Tempio Civico della Beata Vergine Incoronata

Via Incoronata, 23, Lodi

kościół jest otwarty przez cały tydzień w godzinach 9:00 – 17:00

Alla prossima!

Ania

P.S. Jeśli spodobał Ci się ten wpis albo masz jakieś pytanie, zostaw pod tekstem komentarz. Pamiętaj też, że czekam na Ciebie na Facebooku oraz na Instagramie @podsloncemitaliiblog, gdzie zamieszczam więcej ciekawostek, zdjęć i Włoch!