Po raz pierwszy o willi Tyberiusza w Sperlondze usłyszałam podczas jednego z kursów na który zapisałam się w trakcie studiów na Uniwersytecie w Mediolanie. Willa była luksusową posiadłością jakie bogaci Rzymianie budowali sobie wzdłuż morza Tyrreńskiego na terenie dzisiejszego Lacjum i Kampanii. Cesarz Tyberiusz miał takich posiadłości aż trzynaście.
Na ruiny willi natrafiono przypadkiem. W 1957 roku, podczas budowy drogi nadmorskiej łączącej Terracinę z Gaetą robotnicy odkryli ogromną ilość marmurów, które wyróżniały się ze względu na jakość rzeźb i na ich rozmiar. Niektóre okazały się być oryginalnymi posągami greckimi, sięgającymi okresu hellenistycznego. Od samego początku zwracało uwagę wyraźne podobieństwo do przechowywanej w Muzeach Watykańskich Grupy Laookonta. Rzeczywiście, odkopane w drugiej kolejności fragmenty inskrypcji wymieniały imiona Agesandra, Atanodora i Polidora, czyli artystów, którzy wyrzeźbili Grupę Laookonta.
Ruiny rezydencji zachowały się w całkiem dobrym stanie. Rozpościerają się na długości ponad 300 m wzdłuż plaży. Willa istniała na pewno już w czasach późnorepublikańskich, ale dopiero Tyberiusz nadał jej imponujący wygląd. Poza pomieszczeniami przeznaczonymi dla niewolników i poza apartamentami cesarskimi, były tutaj termy, prywatny pomost, zbiorniki wodne i olśniewająca, w części naturalna grota z basenem po środku którego znajdowało się triclinium (jadalnia). Ozdobiono ją marmurowymi płytami, szklanymi mozaikami i ogromnych rozmiarów posągami wyobrażającymi przygody Odyseusza.
Kiedy w 26 roku n.e. podczas jednego z bankietów osunęło się kilka głazów, uśmiercając niektórych niewolników, Tyberiusz postanowił opuścić rezydencję i przenieść się na Capri.
W muzeum wyeksponowane są rzeźby i fragmenty posadzek, a także mozaiki, kawałki ceramiki i sprzęty użytku codziennego wydobyte podczas wykopalisk. Przedstawiono również historię odkrycia willi i nieudanej próby przetransportowania wszystkich zabytków do Rzymu. Badania nad marmurami trwają nieprzerwanie od końca lat pięćdziesiątych. Dotychczas udało się zidentyfikować cztery grupy rzeźb. Wszystkie one przedstawiają sceny z Odysei i najprawdopodobniej wszystkie są dziełem autorów Grupy Laookonta. Są wśród nich Oślepienie cyklopa Polifema, Porwanie Palladionu (posążku Ateny Pallas), Atak Scylli na okręt Odyseusza i Odyseusz podnoszący zwłoki Achillesa.
W okolicach ruin willi W.W.F. ustanowiło Oasi Blu (Błękitną Oazę). Jedenaście hektarów obszaru chronionego obejmuje wody morza Tyrreńskiego i przylądek pokryty makią śródziemnomorską.
Muzeum jest otwarte codziennie, z wyjątkiem 1 stycznia, 1 maja i 25 grudnia w godzinach 8:30-19:30.
Bilet wstępu: 7 € cały, 2 € ulgowy. W każdą pierwszą niedzielę miesiąca wejście jest darmowe.
A presto!
Ania
P.S. Do zobaczenia „Pod Słońcem Italii”, także na na Facebooku oraz na Instagramie.
Witam. Grupa Laokoona a nie Grupa Laookonta. Pozdrawiam