Mediolan: stolica mody, szyk i elegancja, Duomo, Pasaż Wiktora Emanuela, Teatr La Scala, aperitif i pobliskie jezioro Como. Jednym słowem lans. Można dodać fresk Ostatnia Wieczerza namalowany przez Leonarda da Vinci, liczne targi międzynarodowe, Stadion San Siro, Navigli, wreszcie średniowieczny zamek i Bonę Sforza. A gdyby tak poszukać drobnych atrakcji, raczej nieopisywanych w przewodnikach? Tym właśnie zajęłam się ostatnimi czasy i niezwłocznie donoszę co odkryłam. Poznaj “Ciekawy Mediolan”!
Koluma diabła
Kolumna Diabła to rzymska, wolnostojąca kolumna zachowana na lewo od Bazyliki Sant’Ambrogio. Nosi ona ślady dwóch charakterystycznych zagłębień. Legenda mówi jakoby sam diabeł próbował nakłonić biskupa Ambrożego (patrona Mediolanu) do odstąpienia od swojej duchowej misji. Ambroży pokusie nie uległ, a w złości pchnął szatana w stronę kolumny, tak że ów wbił się rogami w monument. Stąd wspomniane wcześniej dziury. Następnego dnia udało się sile nieczystej uwolnić. Uciekł przez jeden z otworów, formując tym samym drogę do piekła.
Ponoć zbliżywszy się do kolumny można poczuć smród wydobywający się z podziemnych otchłani, a w dzień poprzedzający Wielkanoc możliwym staję się dostrzeżenie wozu z duszami skazanymi na wieczne potępienie. W roli woźnicy występuje bohater legendy – szatan.
Okolice Bazyliki Sant’Ambrogio, Mediolan
San Bernardino alle ossa, kościół dekorowany ludzkimi kośćmi
Ciekawy kościół zbudowano w 1269 obok pomieszczenia przeznaczonego na przechowywanie kości pochodzących z pobliskiego cmentarza, które w konsekwencji stało się ossuarium. Ściany – nisze, fryzy, pilastry i portale – są prawie kompletnie pokryte kośćmi pochodzącymi tak z ossuarium, jak i ze szpitala położonego w okolicy, a zlikwidowanego w 1652.
W roku 1738 król Portugalii Jan V, porażony widokiem mediolańskiej kaplicy, rozkazał wzniesienie podobnej w Evora pod Lizboną.
Więcej na temat kościoła przeczytacie tutaj.
Via Carlo Giuseppe Merlo, Mediolan
La scrofa semilanuta – mitologiczne zwierzę przypominające świnię, symbol miasta w czasach przedmunycypalnych
Wedle legendy osadę Mediolan założył pewien celt imieniem Bellovesco, który przez Alpy dostał się na nizinę padańską. Bogini we śnie pokazała mu miejsce, w którym Bellovesco dostrzegł charakterystyczną maciorę z bardzo długą sierścią na przedzie (tzw. scrofa semilanuta). Wtedy wódz celtycki postanowił zbudować osadę. Nazwał ją Mediolanum (gra słów między semilanuta a Medio-lanum).
Na jednym z kapiteli Palzazzo della Ragione (Piazza Mercanti, zaraz obok Duomo) dostrzec można relief przedstawiający legendarne zwierzę. Przekaz upamiętniono także na wewnętrznym dziedzińcu Palazzo Marino (Piazza Scala).
Piazza dei Mercanti, Piazza Scala, Mediolan
Fontanna Pinokia
Brązowa rzeźba Pinokia została wykonana w 1955. Rok później zainaugurowano plac zabaw dla dzieci z bajkową fontanną. Dzieło przedstawia Pinokia przemienienionego w żywego chłopca, patrzącego na drewnianą kukiełkę, którą był wcześniej. Swego czasu monument z dwóch stron otaczali lis i kot. Dzisiaj, niestety, park straszy pustkami. Z jednej strony stanowi zaplecze dla sklepów ciągnących się wzdłuż ulicy, z drugiej otoczony jest parkingiem samochodowym.
Corso Indipendenza, Mediolan
Mediolański telefon
Palazzo della Ragione, oprócz reliefu “la scrofa semilanuta” (patrz wyżej) wyróżnia się także ze względu na wyjątkowe zjawisko akustyczne, nazywane mediolańskim telefonem. Przypomina ono tzw. Ucho Dionizosa, czyli grotę położoną nieopodal greckiego teatru w Syrakuzie. Należy ustawić się na zewnętrznym narożniku portyku, od strony Duomo, z twarzą zwróconą w stronę kolumnady. Z tej pozycji można swobodnie konwersować z osobą zlokalizowaną po przekątnej, która również powinna skierować twarz w stronę wewnętrznej ściany kolumnady.
Piazza dei Mercanti, Mediolan
Więcej atrakcji opisałam w artykule CIEKAWY MEDIOLAN, czyli 20 miejsc, które Cię urzekną. Zapraszam do lektury!
Ania
