Winne szlaki Piemontu: Langhe-Roero i Monferrato

W czerwcu tego roku rejony Langhe-Roero oraz Monferrato (Piemont) zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Co dokładnie spowodowało, że miejsca te zasłużyły na wyróżnienie i na szczególną ochronę postaram się w dzisiejszym poście wyjaśnić.

Konkretny zabytek region, a nawet sposób odżywiania zostają wciągnięte na listę UNESCO tylko wtedy, kiedy dopatrzy się w nich tzw. „Wyjątkowej Wartości Uniwersalnej” (w skrócie OUV). W przypadku Langhe-Roero oraz Monferrato za takie cechy zostały uznane długowiekowa kultura produkcji wina, jak również przepiękny krajobraz, będący efektem ludzkiej pracy poświęconej zarówno uprawie winorośli, jak i tradycja wytwarzania wina. Miejsca te są zatem świadectwem liczącej dwa tysiące lat tradycji, ukoronowanej jedynymi w swoim rodzaju Barolo, Barbaresco, Asti Spumante oraz Barbera d’Asti.

Langhe-Roero i Monferrato to nic innego jak rozległe wzgórza porośnięte winnicami, między którymi znajdują się średniowieczne osady oraz zamki. Pełno tutaj drobnych faktorii i większych spółdzielni. W obrębie piemonckiego regionu wyszczególnionych zostało sześć ważnych i charaktery stycznych miejsc. Cztery z nich różnią się między sobą głównie ze względu na klimat sprzyjający uprawie konkretnej winorośli, a także na techniki ich elaboracji. Pierwsze nazywa się  La Langa di Barolo. To historyczny punkt uprawy szczepu nebbiolo, z którego produkowane jest wino Barolo wymagające długiego procesu starzenia się. W okolicy znajdują się ważne posiadłości ziemskie, które niegdyś przyczyniły się do narodzin tego trunku, np. „Fontanafredda„, należąca do królewskiego rodu Savoia, zaś średniowieczne osady charakteryzuje obecność zamków.  Kolejnym miejscem uprawy nebbiolo są Le Colline di Barbaresco. Tutaj otrzymuje się z niego inne wino czerwone o tej samej nazwie, a najbardziej charakterystyczny punkt krajobrazu stanowi średniowieczna wieża Torre di Barbaresco. Idąc dalej napotykamy Nizza Monferrato e il Barbera. Jak sama nazwa wskazuje jest to miejsce produkcji eksportowanego na dużą skalę Barbera d’Asti. W odróżnieniu od poprzednich trunków było i jest ono produkowane przez lokalne spółdzielnie. Ważny punkt stanowi Muzeum Bersano z bogatą kolekcją narzędzi służącychdo uprawy i produkcji wina. W okolicy Canelli e l’Asti Spumante wytwarza się białe wino musujące Asti, wynalezione w XIX wieku. Ogromne posiadłości posiadają charakterystyczne piwnice nazywane potocznie „Podziemnymi Katedrami„, jako że wyposażono je w niezliczoną ilość nisz oraz arkad. W miasteczku Canelli, najbardziej uprzemysłowionym miejscu na terenach Langhe-Roero i Monferrato, w drugiej połowie XIX wieku narodziła się włoska kultura szampana.

Odrębną kategorię stanowią dwa ostatnie miejsca wpisane na listę UNESCO. Pierwsze z nich – Zamek Grinzane Cavour – w początkach XIX wieku należał do księcia Camilla Benso Cavour. Swego czasu wprowadził on cenne innowacje do procesu produkcji czerwonego wina. Obecnie znajduje się tutaj najważniejsza Piemoncka Enoteka, czyli Muzeum Etnograficzne dedykowane bogatej sztuce bachusowego trunku. Wokół zamku rozpościerają się jedne z najrozleglejszych i najróżnorodniejszych europejskich winnic. Innym ważnym punktem jest Il Monferrato degli Infernot. „Infernot” to nic innego jak rodzaj przydomowych magazynów, swoistych piwniczek przeznaczonych rzecz jasna do konserwacji wina. Ich wyjątkowość objawia się nie tyle w formie architektonicznej, czy w budulcu, ile w ludowym „know how„.

Wina piemonckie znane na całym świecie to Barolo, Barbaresco, Asti Spumante i Barbera d’Asti. Każdemu kto znajdzie się w okolicy gorąco polecam ich degustację, najlepiej we wnętrzach któregoś z lokalnych zamków.

Tajemnice wina: słownik wina oraz włoskie wina na świecie

Pamiętajcie o blogowym Facebooku oraz Instagramie. Znajdziecie tam więcej ciekawostek, więcej zdjęć, po prostu więcej Włoch.

Alla prossima!

Ania