Wenecja Euganejska to kraina pysznych białych win, w tym prosecco i grappy. To siedziba najbardziej romantycznego miasta na świecie, czyli Wenecji. Jest głośna ze względu na Uniwersytet w Padwie i owiana sławą nieszczęśliwych kochanków z Werony. Nie o tym jednak chcę napisać. Dzisiaj biorę na tapetę szachy, żywe szachy.
Marostica to średniowieczna osada (X-XI w.) położona u podnóża Alp. Swego czasu wplątana w konflikt z pobliską Padwą (XIV w.), zmuszona była otoczyć swoje włości grubymi murami, które stoją po dziś dzień. Fortyfikacje okalały aż dwa zamki (Niższy i Wyższy), a że miasteczko zbudowano na wzgórzu, to całość tworzy naprawdę malowniczy widok.
Spacerując po Marostice, między drzewkami oliwnymi a cyprysami, między dwoma średniowiecznymi zamkami (jeden jest dzisiaj siedzibą Urzędu Miasta, drugi, częściowo zaadoptowano na restaurację) trafiamy w końcu na corso Mazzini. Tę centralną ulicę zdobią ciągnące się po bokach portyki wykonane w stylach od gotyckiego, aż po liberty. W miasteczku nie brakuje słynnego weneckiego lwa, identycznego jaki stoi na Placu św. Marka. Tutaj, jak w innych miejscach (np. w Weronie lub w Vicenzy), symbolizuje on trwającą przez niemal cztery wieki (1404 – 1797) wierność wobec “Najjaśniejszej”, a zatem oddanie weneckim Dożom.
To co w Marostice jest najciekawsze, to tzw. Gra w żywe szachy. Rozgrywa się ona na głównym placu pokrytym ogromną szachownicą. Figurki to żywe postacie przebrane w kostiumy z epoki, z początku XV w. Inscenizacja nawiązuje do legendy, według której dzielny Rinaldo da Angorano wraz z mężnym Vieri da Vallanara staczają swoisty pojedynek o miłość Lionory, córki pana zamku – Taddeo Parisio.
Inscenizacja odbywa się w drugi weekend września (od piątku, aż po niedzielę), w lata parzyste. Konieczna jest wcześniejsza rezerwacja (www.marosticascacchi.it). Na pocieszenie zostają trwające przez cały rok (z wyjątkiem sierpnia), średniowieczne inscenizacje. W czerwcu natomiast ma miejsce wielki festiwal czereśni, z których ponoć słynie okolica.
Ania
