Osteria Era Ora – cucina lariana z widokiem na Lecco

Dwa tygodnie temu obchodziliśmy rocznicę ślubu. W zeszłym roku z tej okazji wybraliśmy się do Lunigiany, tj. krainy położonej na styku Ligurii i Toskanii. Odkryliśmy wówczas piękne gospodarstwo agroturystyczne La Burlanda. Tym razem nasze celebrowanie ograniczyło się do kolacji nad brzegiem jeziora Como i do delektowania się słodkowodnymi rybami.

Cucina lariana, czyli kuchnia okolic jeziora Como wyróżnia się na tle lombardzkich tradycji. Łączy w sobie skarby gór i wody, ale przede wszystkim jest bardziej zróżnicowana od królującej po sąsiedzku diety mediolańskiej. Spore znaczenie odegrała historyczna rywalizacja między Mediolanem a Como, a także kontakty handlowe mieszkańców obszarów rozpościerających się wokół akwenu z Europą północną. Mikroklimat pozwolił na hodowlę drzewek oliwnych i na produkcję oliwy. Ma ona charakterystyczny, bardzo delikatny smak. Ludzie zamieszkujący prowincje Como i Lecco znacznie chętniej od mediolańczyków sięgali po drób, nie jadali jedynie polenty, ale również inne zboża, a przede wszystkim urozmaicali dietę słodkowodnymi rybami.

Bardzo lubię leżące naprzeciwko Lecco Malgrate, głównie ze względu na zadbaną promenadę i ładne widoki. Osteria Era Ora już dawno przykuła naszą uwagę, ale dopiero niedawno odwiedziliśmy knajpkę. Jak na tawernę przystało, miejsce jest skromne, ale przyjemne. Wnętrze zagospodarowano drewnianymi stołami z charakterystycznymi krzesłami ze słomianymi siedziskami. Na zewnątrz znajduje się patio z kilkoma stolikami i pięknym widokiem na Alpy i jezioro. Właściciele są niezwykle uprzejmi i chętnie pomagają przy wyborze potraw. W menu króluje kuchnia lombardzka. My naturalnie postawiliśmy na ryby.

Na przystawkę zamówiliśmy missoltini. Jest to lokalny przysmak najbardziej typowy dla okolic  Tremezziny (prowincja Como). Właśnie tam znajduje się willa Carlotta. Missoltini stanowią słodkowodną odmianą parposzy, czyli gatunku ryb z rodziny śledziowatych. Proces ich przyrządzania jest dosyć skomplikowany. W skrócie złowione ryby zanurza się w soli, a później suszy na słońcu. Połów podlega ochronie od czasów średniowiecza. Obecnie ogranicza się do dwóch miesięcy w roku, tj. do czerwca i lipca.  Missoltini mają zdecydowanie słony smak. Podawane są z grillowanymi kawałkami polenty.

Jak danie główne Damiano wybrał agone con salsa verde z dodatkiem pieczonych ziemniaków. Agone to również parposz, ale nie suszona na słońcu i nie moczona w soli. Salsa verde wyglądała jak pesto. Okazało się jednak, że miała oryginalny smak. Przygotowana została z dodatkiem anchois, ogórka, pietruszki i oliwy z oliwek.

Ja zamówiłam lavarello alla griglia, czyli grillowaną sieję ze szpinakiem. Ryba była smaczna, chociaż najlepszą sieję nad jeziora Como jadłam kilka lat temu w okolicach willi Carlotty. Oczywiście podebrałam mężowi zielony sos. Wieczór nam się udał!

Osteria Era Ora

Piazza Giuseppe Garibaldi 8.Malgrate (Lecco)

A presto!

Ania

P.S. Jeśli spodobał Ci się ten wpis albo masz jakieś pytanie, zostaw pod tekstem komentarz. Pamiętaj też, że czekam na Ciebie na Facebooku oraz na Instagramie. Jestem tam codziennie i zamieszczam jeszcze więcej włoskich ciekawostek oraz zdjęć.